Łódź, Siewna 15, II piętro, pokój 210, tel. 601 332 331
Istniejące jeszcze przed wojną silne związki gospodarcze osady z Łodzią spowodowały, iż z dniem 13 lutego 1946 r. na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 1945 r. o zmianie granic miasta Łodzi (Dz. U. z 1946 r. Nr 4, poz. 35) Retkinia została włączona w skład miasta.
Część mieszkaniowa znalazła się wówczas w dzielnicy Północ , zaś tereny zagospodarowane przeważnie rolniczo – w dzielnicy Południe. Granica dzielnic biegła bowiem wzdłuż torów kolejowych.
Tuż przed II wojną światową Retkinia była wsią o zabudowie zwartej, składającej się na kilka skupisk osadniczych. Poszczególne skupiska budynków (gospodarstwa) nosiły dodatkowe nazwy, które jednoznacznie identyfikowały ich lokalizację. W centralnej część wsi znajdował się kościół parafialny pw. Najświętszego Serca Jezusowego oraz budynek Ochotniczej Straży Pożarnej, w którym oprócz remizy znajdowała się również izba lekcyjna początkowo 3-klasowej, potem 7-klasowej szkoły podstawowej (późniejsza Szkoła Podstawowa nr 137).
Retkinia – osiedle mieszkaniowe złożone z bloków z wielkiej płyty położone w południowo-zachodniej części Łodzi, na terenie delegatury Urzędu Miasta (dawnej dzielnicy) Łódź-Polesie.
Toponimia nazwy osiedla jest dość niejasna. Zdaniem większości uczonych wywodzi się ona ze staropolskich słów ret i kin (lub kiń), oznaczających „sieć” oraz „rzuć”. Zdaniem etymologów i historyków wskazywać miałoby to na fakt, iż obszary dzisiejszego osiedla były niegdyś miejscem dobrym do łowienia ryb. Zdaniem innych słowa ret kin są skróconą wersją zwrotu oznaczającego „rzuć sieć (i idź za rzekę (Dobrzynkę))” . Wskazywać by to miało, iż leśne i niezaludnione obszary dzisiejszej Retkini były miejscem osadnictwa zbiegów chłopskich z okolic położonych na południowy zachód od dzisiejszego osiedla, zaś owa „sieć” nie oznacza sprzętu rybackiego, a myśliwski; tamtejsi chłopi z osad służebnych mieli bowiem obowiązek corocznego dostarczania księciu sprzętu myśliwskiego.